ተግባር ተኮር የቋንቋ ማስተማሪያ ዘዴ የተማሪዎችን የመፃፍ ክሂል ለማዳበር እና ተነሳሽነትን ለመፍጠር ያለው ሚና (በአፋን ኦሮሞ አፋቸውን በፈቱ 10ኛ ክፍል ተማሪዎች ተተኳሪነት)

Abstract

የዚህ ጥናት ዋና አላማ ተግባር ተኮር የአማርኛ ቋንቋ ማስተማሪያ ዘዴ አፍ ፈት ያልሆኑ ተማሪዎችን የመፃፍ ክሂል ያለውን ሚና መመርመር ነው፡፡ ይህ ጥናት በዋናነት ፍትነታዊ ንድፍን የተከተለ ሲሆን መጠናዊና አይነታዊ ወይም ቅይጥ ስልትን መሰረት አድርጎ ቀርቧል፡፡ የጥናቱ ተተኳሪዎችም የእጣ ንሞና ዘዴን መሰረት በማድረግ ተመርጠዋል፡፡ ተሳታፊዎችም ነጌሌ አርሲ ሁለተኛ ደረጃ ትምህርት ቤት በ2013 ዓመተ ምህረት የ10ኛ ክፍል ተማሪዎችና የአማርኛ ቋንቋ መምህራን ናቸው፡፡ በመሆኑም በተመረጠው የናሙና ስልት 88 ተማሪዎች ለጥናቱ ተመርጠዋል፡፡ መረጃዎች በጽሁፍ መለኪያ ፈተና፣ በጽሁፍ መጠይቅና በምልከታ ተሰብስበዋል፡፡ መረጃዎቹም በመጠናዊና አይነታዊ የመረጃ መተንተኛ ስልትን በመከተል SPSS Vers t i on 20 ሶፍትዌርን በመጠቀም በቡድናዊ ገላጭና በጥንድ የናሙና ቲ- ቴስት ከተተነተኑ በኋላ በገላጭ መንገድ ውጤቱ ተብራርቶ ቀርቧል፡፡ በሁለቱ መረጃ መሰብሰቢያ መሳሪያዎች የተገኙት መረጃዎች የቁጥጥር ቡድን የቅድመ ፈተና በአማካይ ውጤት (M= 56 .47 , SD=14.607) ድህረ ፈተና (M= 56.68 . SD= 14.37) ሲሆን የሙከራ ቡድን ቅድመ ፈተና (M= 56.52፣ SD=10.21) ድህረ ፈተና (M= 66.34 SD= 9.10) መሆኑን የሙከራ ቡድኑ ሲያመለክት የቁጥጥርና የሙከራ ቡድኑ አጠቃላይ አማካይ የቅድመ ፈተና የጽሑፍ መጠይቅ (M= 3 .10) እና የሙከራ ቡድን (M= 3 .07) ሲሆን፣ የቁጥጥርና የሙከራ ቡድኑ አጠቃላይ አማካይ የድህረ ፈተና የጽሑፍ መጠይቅ (M= 3 .13) እና የሙከራ ቡድን አጠቃላይ(M= 3 .78) ሆኗል፡፡ በጥንድ ናሙና ቲ- ቴስት በተደረገው መተንተኛ መሰረት ደግሞ የሙከራና የቁጥጥር ቡድን የቅድመ ትምህርት የተነሳሽነት ደረጃ ልዩነት የ25ቱ ተለዋዋጭ ( t= 0 .1754, p=0.864) ሲሆን በሁለቱ ቡድን መካከል ጉልህ ልዩነት አለመኖሩን ያመለክታል፡፡ የድህረ ትምህርት የተነሳሽነት ደረጃ ልዩነት የ25ቱ ተለዋዋጭ ( t= 5 .147, p=0.042) ሲሆን በሁለቱ ቡድን መከካከል ጉልህ ልዩነት መኖሩን ያመለክታል፡፡ በመሆኑም ተግባር ተኮር የቋንቋ ማስተማሪያ ዘዴ የመፃፍ ተነሳሽነትን በማሳደግ ረገድ ከፍተኛ አስተዋፅኦ አለው፡ ፡ ማሳያውም የቅድመ የሙከራና የቁጥጥር ቡድን ልዩነት ነው፡፡ የጥናቱ ውጤትን መሰረት በማድረግ የቋንቋ መምህራን የጽሁፍ ክሂልን በሚያስተምሩበት ወቅት የተግባር ተኮር የቋንቋ ማስተማር ዘዴን ቢጠቀሙ፣ መምህራን የጽሁፍ ንሑሳን ክሂሎች ላይ የበለጠ ትኩረት ቢያደርጉ የሚል ሀሳብ ተሰጥቷል፡፡